Jeże

Witam dzisiaj przy ognisku opowiem Wam bajkę, jak to rozmawiali jeże. O tym jacy są ludzie, o tym jak potrafią ranić, a przecież kolców nie mają. Pomyślmy czy w koło mamy takie osoby, co mają radość jak kłują. Pomyślmy jacy muszą być malutcy sercem że taką mają potrzebę dowartościowywania.  Zostawiam Wam bajeczkę poczytajcie chwileczkę. 

Rozmawiali z sobą szczerze 

Te wspaniałe dwa jeże 

I jeden drugiemu opowiada

Że chyba przyjdzie na świat zagłada

Zobacz mówi co sie dzieje

Człowiek przecież tak głupieje 

Czy normalne to są rzeczy

Kiedy prawdzie się tak przeczy

Gdy wymyśla się głupoty

Drudzy mają wszak kłopoty 

Powiedz brachu to normalne

Takie rzeczy- niemoralne

Drugi słucha nie dowierza

Co usłyszał tu od jeża 

Ale tak sie nad tym głowi

Chwilkę się też zastanowi

Po czym gada przyjacielu

Może tych złych jest niewielu

Jadem dookoła plują

Myślą że tym coś zwojują 

A tak serio powiedz miły 

Takim ludziom, brak jest siły 

Brak im serca, brak pewności 

W dobro ludzi też ufnosci 

Co im to da nie rozumiem 

Żeby złem tak w świecie szumieć 

Lecz ja wierzę że oliwa

Zawsze na górę wypływa 

Przecież my też kolce mamy

Lecz czy robić trzeba rany

Wierzę w dobro wierzę w ludzi

Wtedy życie mnie nie nudzi

Ty masz rację gada jemu

Szkoda tu roztrząsać czemu

Lepiej wierzyć w dobre serce

I pokonać to zło wielce