Pistacjowy Zakątek II/ 17

Witam serdecznie słonko coraz częściej zagląda do nas, a u mnie zaległości z zimowymi wpisami. Niewiele się działo to i pisać było trudno Już nie możemy doczekać się ciepełka. Z tygodnia na tydzień termometr się budził i to nastrajało do wierszowania o Zakątku. 

"Dopiero w samym środku zimy przekonałem się, że noszę w sobie niepokonane lato."*

Mam nadzieję, że zostaniecie ze mną w tym sezonie i będziecie śledzić nasze losy. Dla zaciekawienia dodam, że widok za oknem nam się zmienił ale o tym w następnych odsłonach.

Sezon II zaczynamy

 Wiosnę powoli witamy

Mamy wiosnę, mamy wiosnę

Chwile takie są radosne

A ta zima tak trzymała

I nie bardzo odpuszczała

Domek zapadł w sen zimowy

Opróżniony do połowy

Regularnie tam wpadamy

Ślady w śniegu odkrywamy

Czy nie ma tam nieproszonych

Gości w domku zadomowionych

Krety opuściły  Zakątek

Wolą obok śliczną łąkę

A my kubki z ciepłym piciem

W śniegu smakują znakomicie

Słonko coraz dłużej świeci

Śnieg znika już z połaci

A termometr pnie się w górę

Budzi powoli naturę

Tam już nowe pędy rosną

Witaj witaj witaj wiosno

*Albert Camus