Pistacjowy Zakątek III/51

Witam serdecznie, tak jak obiecałam, podzielę się z Wami reakcją na otrzymany kalendarz.  Mimo że, upłynęło trochę czasu to dokładnie wiem co wtedy czułam, a to za sprawą wierszyka który napisałam wieczorem po powrocie z Zakątka. Wiersza który przesłałam w podzięce za przemiły prezent. Myślę że i Wy po przeczytaniu poprzedniego wpisu, zadaliście sobie sprawę ile pracy i uczucia trzeba włożyć w to, by mogło tu być jak w bajce. Do wpisu dołączę fotki, jak to wygląda teraz ,tak dla porównania ile wszystko urosło. 

 Wieczór

Siedzimy i przeglądamy

Co chwilkę się wzruszamy

W drodze powrotnej

ogarniało nas milczenia

Na przemyślenie i wzruszenie

I po drodze wątpiliśmy do Zakątka

Stanęliśmy na tarasie

I pomyśleliśmy o Waszych początkach

I łezka znów się pojawiła w oku

Taki prezent z końcem 2020 roku

Że tak wiele serca i pracy

Podaliście nam na tacy

Każde źdźbło trawy przez Was zasiane

Każde kwiatki z czułością nasadzane

Drzewa i krzewy to wszystko Wasze ręce

Płot, taras, podłączenia

I pewno dużo więcej

Kalendarz sprawił nam ogromną radość

A ten wierszyk to taka zadość

Bardzo się cieszymy że los sprawił,

 i spotkały się nasze ścieżki

Wierzymy że, maczał w tym palce

 anioł niebieski

Mieć Was wśród znajomych

Prezent od losu doceniony

Dziękujemy za te 12 miesięcy w fotografii

Cały rok umilić

tylko Wasza rodzina potrafi

Droga Izo dziękujemy

Pielęgnować roślinki obiecujemy

Drogi Andrzeju stokrotne dzięki

Za mistrzowski talent Twojej ręki

Marlenko, Kamilu wiemy

I Was także nie pominiemy

Dziękujemy za dzisiejsze

I za to wcześniejsze

Słowa to za mało

Przytulić by się chciało

            💝💝💝

                                       Bogusia i Bogdan

PS.A Wy drodzy czytelnicy

różnicę możecie wychwycić

między tym co było a jest teraz

czy nadal zakątek dech zapiera?