2 listopada

Witam 2-go listopada, wierszem właśnie o święcie które przypada. Wydaje się mniej ważne od wczorajszego, bo to wczoraj więcej z nas odwiedzało bliskich na cmentarzach, ale czy tak jest? O tym właśnie co nieco wierszem. Zapraszam do lektury. 

 Kiedy wypada drugi listopada

To melancholia się wkrada

Bo to właściwie pierwszego 

 Uważane jest za coś ważnego 

Jest święto, jest wolne ustawowe

I wyprawa na groby wręcz obowiązkowe

A to dzień zadusznych ma magię w sobie

Wtedy jakoś bliżej myślimy o bliskiej osobie

I pomimo tego że cały rok groby odwiedzamy

Że cały rok o nie zawsze dbamy

Bo umyć, oczyścić, dać stroik czy kwiatek

To 2 listopada ma wyjątkową datę

I wzrok kierujesz i serce czuje

Że bliskości twych bliskich mocniej potrzebujesz 

Mawiała nasza babcia mawiał też to dziadek

"Że nikt stamtąd nie wrócił" czy to nie przypadek

"Że widać im tam dobrze" 

Śmiało dodawali

A nam tu smutno że nas pozostawiali

 Pewnie teraz to gdzieś tam na nas patrzą 

Poprzez chmurki z góry zawsze nas zobaczą 

Otaczają opieką nieraz to czujemy

Wtedy jakoś pewniej przez świat wędrujemy

Oni pozostali w sercach choć po tamtej stronie

Choć nie czujesz tego jak podają dłonie 

To w żyją w myślach naszych i naszych wspomnieniach

Warto to pielęgnować i niech to się nie zmienia